PUBLISHED: WOTH 2017 / TEXT & INTERVIEW: NIEK SCHOENMAKERS
Scheltens&Abbenes doen niet aan hokjes. Mode of product, vrij werk of werk in opdracht, in elke serie foto’s nemen ze de vrijheid om de grenzen op te zoeken. Het resultaat zijn betoverende stillevens in de voor hen kenmerkende stijl: abstract, geordend en met groot gevoel voor detail.
Gekleurde cirkels op een lichte achtergrond, geordend tot een grafisch beeld. Mooi, maar wat is het eigenlijk? Het werk van Scheltens&Abbenes laat zich niet altijd makkelijk lezen. Er heerst een continue spanning tussen vervreemding en herkenning. Op het eerste gezicht zijn de afbeeldingen vaak abstract en grafisch, zonder een directe relatie met een bepaald product of merk. Toch zit er iets in wat je herkent en aan het den-ken zet, net zoals bij kubistisch stillevens. Pas als je langer kijkt, herken je de pootjes en blijkt de grijze cirkel een tafel te zijn.
Scheltens&Abbennes bestaat uit Maurice Scheltens (1972) en Liesbeth Abbenes (1970), een duo zowel privé als zakelijk. Door hun verschillende achtergrond, Scheltens studeerde Fotografie aan de KABK in Den Haag en Abbenes Audiovisueel aan de Rietveld en vervolgens aan de Rijksacademie voor Beeldende Kun- sten in Amsterdam, vullen ze elkaar in hun werk aan. Samen hebben zij een stijl ontwikkeld die hen onder- scheidt van andere fotografen. Dat deze wordt gewaardeerd, getuigt de lange lijst aan internationale opdrachtgevers: Balenciaga, Louis Vuitton, Nike, Cos, Paco Rabane, MacGuffin, The Gentlewoman, Fantastic Man, Scholten & Baijings en Muller van Severen. Naast dit werk in opdracht, maken ze ook autonoom werk. Hoewel van werk in opdracht eigenlijk geen sprake meer is. Elk onderwerp wordt met dezelfde creatieve vrij]heid benaderd. Pas als het beeld ook overeind blijft zonder de context van de opdracht, is het duo tevreden.
Opvallend is hierbij het respect voor het onderwerp. Hoe alledaags het ook is, van een gootsteen tot een trainingspak, elk klein detail doet er toe en wordt met de grootste zorgvuldigheid behandeld. Met eindeloos geduld worden de objecten voor de cameralens ingekaderd en nauwgezet gerangschikt. De camera beweegt zich, net als bij de Power of Ten van Charles & Ray Eames, tussen de huid van het object en zwevend in de lucht, meters verwijderd van het onderwerp, maar steeds met minutieuze nauwkeurigheid. De juiste compositie vinden kost energie en dat zie je terug in het eindresultaat. Het abstracte stilleven heeft een menselijke laag gekregen. scheltens-abbenes.com
For the full article: WOTH